วันศุกร์ที่ 5 กันยายน พ.ศ. 2551

อนาคตของฉัน


หลังจากเกิดอารมณ์เซ็งเรื่องทีสิดอยู่นาน เพราะอยู่ดีดีก็มีชาวเยอรมันมาทำเรื่องเดียวกัน กระผมก็เลยค้นคว้าหาข้อมูลเพื่อมาทำต่อ และก็ได้พบว่านอกจากชาวเยอรมันแล้ว ก้อยังมี... ชาวจีน ยุโรปตอนกลาง เกาหลี และก้อแขกนานาชนิดที่สนใจเรื่องนี้อยู่เช่นกัน เยี่ยมจิงๆ (เซ็งหนักเลยกรู สนใจไรกันนักหนาเนี่ย ??)

เนื่องจากทีสิดของกระผมเกี่ยวกับประสิทธิภาพของ Network ภายใต้การโจมตีของผู้ก่อการร้าย ฟังดูตอนแรกเหมือนจะเท่ ให้อารมณ์เหมือนกูเป็นยอดมนุษย์ซุปเปอร์แมน (บ๊วยเค็ม) ที่กำลังช่วยโลกใบนี้อยู่ แต่เอาเข้าจริงแล้ว วันๆนึงหมดไปกับการคิดค้นหาวิธีแสบๆ ไว้โจมตี Wireless Network ของชาวบ้านเค้า เฮ้อ... บริษัทที่เค้าจะรับกูเข้าไปทำงานก้อคงไม่พ้น พวกบริษัทในเครือของกลุ่มตาลีบัน เฮ้อ... บิ่นลาเดน บินล๊าเด๊น บินลาเด่น (บ้าไปแล้วกรู)

เฮ้อ...

ใครช่วยบอกชาวเยอรมันคนที่ทำทีสิดเรื่องเดียวกับผม ให้ช่วยเปลี่ยนหัวข้อหน่อยเห๊อะ กรูอยากจบแล้วเจงๆ กรูทำอยู่ดีดี มาทำเรื่องเดียวกัน เยี่ยมจิงๆ เฮ้อ... ความจริง สภาพแบบนี้ ควรจะมีจิตใจที่แข็งแรงหน่อยไว้รับมือกับสถาณการณ์ที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แต่สภาพจิตใจกรู... นิยามของคำว่า "แย่" เลยจิงๆ ปกติจะยังมีคนคอยปลอบใจ คอยเป็นห่วง แต่ตอนนี้เค้าก็ say good bye ไปซะล่ะ เฮ้อ... เศร้าจิงๆ

ต่อหน้า : โชคดีนะ แต่ในใจ : อย่าไปเลยกลับมาเห๊อะ ๆๆๆๆๆ

ต่อหน้า : ระวังตัวเองดีดีนะ แต่ในใจ : อย่าไปเลย เปนห่วงโว๊ยยยย

ต่อหน้า : เอ่อ.. เด๋วพี่รีบไปเรียนก่อนนะ แต่ในใจ : อยากอยู่ด้วยโว๊ยย ผมรักคู๊ณณณณ

ต่อหน้า : โชคดี บายๆ แต่ในใจ : ฮือ ฮือๆๆ (ขี้มุกโป่งๆๆๆๆ)

เฮ้อ... วนเวียนในหัวแค่นี้ นอนก้อไม่ค่อยหลับ แถมเพื่อนฝูงที่ให้บ่นก้อดันมีงานมีการทำ เหลือเพียงแต่บิ๊กตุ๊ดเท่านั้นที่ยังคงวนเวียนในชีวิต เฮ้อ...ใครช่วยเอาพายุมาพัดกรูไปนอกโลกที เบื่อเจงๆ เบื่อไปเบื่อมา เช้าอีก!!! ต้องรีบไปเรียน เยี่ยมจริงๆ

ป้าคับ - เรื่องเล่าของเพื่อนผมอยากระบายนิดนึงครับ

เด็กหนุ่มคนหนึ่ง กำลังจะเรียนจบป.โท ผลงานของเค้าได้รับการขนานนามว่าเป็น เพชรแท้แห่งวงการวิศวกรรม เค้าเดินทางกลับจากการประชุมนานาชาติ ผู้คนแห่มาต้อนรับเค้า ด้านความรัก เค้าได้พบรักกับหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่ง ที่คอยดูแลและให้กำลังใจเค้าในยามที่เค้าท้อแท้เสมอ ในยามทุกข์เธอมีรอยยิ้มและกำลังใจให้เค้า ในยามสุขเธอก้อคอยหัวเราะอยู่ข้างๆ... เค้าทั้งสองแต่งงานกันและมีลูกอีกสิบกว่าคน เค้าทั้งคู่ครองรักกันอย่างมีความสุข..... ซึ่ง...จะเห็นว่า มีเพียงนิยายเท่านั้นที่จะเป็นแบบนี้ได้ ช่วงนี้เป็นช่วงพีคของการเรียนจริงๆ เพราะเป็นช่วงที่คนอื่นเค้าส่งผลงานของตัวเองไป conference ที่นู้นที่นี่กัน ซึ่ง.... ถ้ามองทีสิดเป็นเหมือนลูกของเรา ลูกเพื่อนผมก็ประมาณว่าเอ็นทรานเข้ามหาลัยกันจะหมดทุกคนอยู่แล้ว แต่ลูกผมนี่...เพิ่งคลอด ตัวนี่ยังแดงๆอยู่เลย ไม่รู้คลอดออกมาก่อนกำหนดป่าว ??? ผมก้อไม่ค่อยจะมี ซึ่งหนทางยังอีกยาวววว ไกลจริงๆ (งานนี้เหนื่อยหนักแน่ๆกรู) ซึ่งทำให้เกิดอาการท้อแท้ขึ้นมาอยู่เป็นประจำ และทุกครั้งที่ท้อแท้ หลายคนอาจนึกถึงสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจต่างๆ แต่สำหรับผม ถ้าเป็นเรื่องเรียนโท ผมจะนึกถึงป้าคนนึง ขายข้าวแกงอยู่หน้าปากซอยบ้านผมเอง อาหารจานเด็ดของแกคือ ผัดเผ็ดปลาดุกกรอบ แต่ความพิเศษของป้าคนนี้ไม่ได้อยู่ที่ฝีไม้ลายมือในการปรุงอาหารเท่านั้น สิ่งที่ทำให้ผมถึงกับต้องผงะ คือทรัพย์สินเงินทองของป้าแกนี่มิใช่เล่นๆจริงๆ ประตูบ้านเป็นอัลลอยด์อย่างดี สร้อยคอทองคำท่วมตัวไปหมด โจรท่านใดที่กำลังจะไปปล้นธนาคารนี่แนะนำให้เปลี่ยนมาลักพาตัวป้าคนนี้แทนจะดีกว่านะคับ..(ล้อเล่นนะ...อย่าไปทำไรป้าเค้านะคับ) ความรวยของป้าคนนี้เคยทำผมสับสนอยู่พักนึงว่า เอ๊ะ!! กรูมาเรียนต่อโททำไมเนี่ย ?? มีอยู่ช่วงนึงที่ป้าเค้าปิดร้านไป ผมก็งงว่าแกไปไหน พอป้ากลับมา แกบอกไปเยี่ยมลูกที่เยอรมันมา (เอ่อ... ป้ามีลูกสาวมั๊ยคับเนี่ย ?... หึ หึ ) แต่ยังไง ชีวิตก็ต้องสู้ต่อไปคับ... หวังว่าบทความนี้จะทำให้คนที่ได้มาอ่าน อ่านแล้วรู้สึกไม่เครียดและมีกำลังใจในการดำเนินชีวิตต่อไปนะคับ...

วันเสาร์ที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2551

สิ่งที่โชคดีที่สุด

สิ่งที่โชคดีที่สุดคือการที่ผู้ชายได้เป็นคนรักคนแรกของผู้หญิง ที่โชคดีกว่านั้นคือผู้หญิงได้เป็นคนรักคนสุดท้ายของผู้ชาย

ผู้ชายพร้อมที่จะเสียสละความรักเพื่อจะได้ปกครองโลก แต่ผู้หญิงพร้อมที่จะตัดใจจากโลกเพื่อที่จะได้อยู่กับคนที่มีค่าพอให้เสียสละ

มันปวดใจเมื่อได้เห็นคนที่คุณรักมีความสุขอยู่กับคนอื่น แต่มันจะเจ็บปวดกว่าที่ได้รู้ว่าเขาไม่มีความสุขเลยเมื่ออยู่กับคุณ

สบตาแล้วไม่หวั่นไหว..ไม่ได้แปลว่ารักน้อยลง *

แรกที่เราตกหลุมรักครายสักคน..หัวใจเหมือนจะเต้นออกมานอกร่างกาย ใครที่เคยมีความรัก ไม่ว่าเป็น "แอบรัก" หรือ "เรารักกัน" ก็คงจะเข้าใจ อาการหัวใจเต้นผิดปกติแบบนี้

แต่ก็รู้ใช่ไหมว่า เมื่อคบๆกันไปได้ระยะหนึ่ง ผ่านช่วงตกหลุมรักกันและกันไปแล้ว หัวใจ..ก็จะเริ่มกลับมาเต้นในจังหวะปกติอีกครั้ง ไม่ประหม่า ไม่เขิน ไม่หวั่นไหว

แล้วเมื่อเป็นอย่างนี้ หลายคนทีเดียวที่คิดว่า..ความรักกำลังลดน้อยลง ทั้งที่ความจริง รักก็ยังมีอยู่เท่าเดิมนั่นแหละ เพียงแต่พอผ่านเวลา คนสองคนได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น คุ้นเคยกันมากขึ้น ซึ่งความคุ้นเคยนี่เองที่ไปละลายความเคอะเขิน ความตื่นเต้นแปลกใหม่ให้หายไป..

ถึงจะสบตากันแล้วใจไม่เต้นแรง ก็ไม่ได้แปลว่า ความรัก จะไม่มีเหลืออยู่แล้ว.. ฉะนั้น เมื่อรักใคร อย่าให้ความสำคัญกับคำว่า รัก เพียงคำเดียว จนลืมที่มองเห็นคุนค่าของคำว่า ผูกพัน

เพราะเราคิดและเชื่อว่า..ช่วงเวลาแห่งการตกหลุมรักใครสักคนนั้น มันแสนสั้น การที่เราจะรักใครสักคนได้อย่างยาวนาน..มันต้องมีอะไรมากกว่ารัก

จึงไม่เป็นไรหรอก ถ้าวันนี้..คนที่เราคบด้วย เค้าไม่จูงมือเรา ไม่ทำสวีทต่อกันบ่อยๆ เหมือนก่อน..

เพราะเค้า แค่อยากอยู่เคียงข้าง..ในตอนที่เราร้องไห้ คอยถามว่าเหนื่อยไหม..ในช่วงที่เรียนหนักๆ และตอนเดินข้ามถนน..เค้าไม่ลืมที่จะดูรถให้เรา เพียงเท่านี้..หัวใจก็อุ่น

มื่อครั้งที่ฉันมีความรัก….

ความรักมันทำให้ฉันมีความสุข

ถึงแม้ความสุขนั้นอาจจะมีความทุกข์ปะปนอยู่บ้าง

แต่เมื่อฉันนึกถึงสิ่งที่ดีของกันและกัน

ความทุกข์มันก็จางลงไปอย่างง่ายดาย

ซวยจัง เซงเป็ดๆ >_<"


ไปกินก๋วยเตี๋ยวไก่กัน เซ็งเป็ด -_-"


ฮือ ขับรถเฉี่ยวอ่า


ขอบ่น อันดับแรก ก่อน รถที่จอด ข้างๆเปน กระบะ ท้ายยาวปรึ๊ดดส์ ละด้วยความที่

วันนี้ จำเปนต้องใช้ A6 ก้อคันหญ่บึ้ม ด้วยความชินรถเลก เลยหักเลี้ยวจอดอย่างไม่เผื่อช่อง ว่าง ให้ กะบะ หายจัย ให้ เฮียคนขับกะบะ เปิดปะตูมไม่ได้เลยว่างั้น .....แง่วว แต่ก่อนจะเข้าซองงามๆได้ ก็แอบขโมย สี แดง แปร๊ดๆ จาก ท้ายมุมซ้าย เฮียแกมาซะง้าน นน ของฟรียังงี้ มะอยากได้เลย


กลับถึงบ้าน ก็ไหว้ พระเลย ( เกี่ยวมั้ย -__-'' ) รู้สึกผิดจังที่ ขับ โง่ ๆ ( โทษว่า กะบะ ยาว รถใหญ่ไม่ชิน ไม่โทษปัญญาตัวเองเลยย ) ตายยย ละ จะบอกป๊า ว่า งัย ช่วยย เราคิดหน่อยดิ .... คัยมีข้ออ้างได้จัยญ มีรางวัล เลี้ยงตำนัวเรย ^^ หุหุ


ตอนเช้า เพื่อนเก่าแก่ ^^ ให้ไปช่วยเลือกแว่น ละ เจอ แว่นLevi lady รุ่นใหม่ ฝังเพชร (เก๊ ) ขาแว่นขาวปิ๊ง ฮิโซ ใหม่ล่ามาแรง มันน่าโดนมากๆอ่า สวยโคด ถ้าต่อรองดีๆ คงได้ซัก 4500แต่ ใช้เงินเปลืองเกินความจำเปนไปแหล่ ว ดูรุปละ ติฉิน ( นินทา ) มะชั่ย ให้คำแนะนำหน่อยนะ ว่าสวย คุ้มราคา น่าโดนมั้ย มั้ยย ^___^


ช่วงนี้ ชีวิต เริ่ มไม่ค่อยมีรัยจาบ่นเลยย งี้รึป่าวที่เรียกว่า ความสุขที่แท้จิง ( สงบสุข ) อืมมมม อาจจาใช่ อาจจาไม่ งัยก้อตาม ทำให้มะมีรัย จาอัพสเปซนั่นเอง ไว้ ชีวิต ถาโถมปะดังปะเด หัวใจ ค่อยมาเจอกันใหม่

วันพุธที่ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2551

รู้มั๊ย...




เคยคิดบ้างไหมว่า การที่เราได้รักใครสักคน มันเป็นความรู้สึกที่วิเศษมาก แล้วยิ่งเขาดีกะเรามากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งรู้สึกดีที่ได้รักเขา


มันก็ไม่ต่างไรจากตัวเราเลย ที่ได้เจอใครสักคนที่ไม่ได้เกิดมาพร้อมกัน แต่เราได้เรียนรู้ที่เราจะรักกัน ใช้เวลาดีๆให้กัน บางทีอาจจะเบื่อ รำคาญ


แต่เราก็ไม่เคยทะเลาะกันเลย... แต่ไม่จริงเสมอไปหรอก ช่วงแรกๆ เราก็มีปากเสียงกันบ้างเป็นธรรมดา ของคนเป็นแฟนกัน แต่เราก็อยู่ด้วยกันจนถึงวันนี้


แล้วก็ไม่คิดว่าเราสองคนจะมีนิสัยที่คล้ายกัน คือ บางเวลา อยากอยู่คนเดียว... มันก็ดีสำหรับทุกๆคู่ที่ต้องการมีเวลาเป็นส่วนตัวบ้าง


เราก็ดีใจที่เราและเขาให้เกียรตืซึ่งกันและกันตรงนี้ แต่บางทีเราก็แอบระแวงบ้างเป็นธรรมดา... ว่าจะนอกลู่นอกทางป่าว


ขอบคุณที่เราได้เจอกัน และได้รักกัน แต่ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร... แต่ขอให้วันนี้ และทุกๆวันเป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับเราสองคนก็พอแล้วละ


วันศุกร์ที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2551

ห า กั น จ น เ จ อ

. . . อ า จ บ า ง ที ใ น เ มื อ ง ก ว้ า ง ใ ห ญ่

ห ม อ ก แ ล ะ ค วั น ช่ ว ย กั น พ ร า ง ต า

มี ข อ บ รั้ ว ข อ บ กํ า แ พ ง ส ร้ า ง ม า

ตึ ก ร ะ ฟ้ า ค อ ย บั ง เ ร า อ ยู่

. . .

ไม่เคยคิดว่า ใครบางคนอยู่ใกล้เรามากๆ

ในช่วง ปี 2 ปี นี้

อุตส่าห์ หาเจอแล้ว

เธอ ใกล้ กว่า ที่คิด

มันคงไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ

ไม่อยากให้เธอผ่านมาแล้วผ่านพ้นไป

เพราะเรา หากันจนเจอ

:)

keep smile!