วันเสาร์ที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2551

สิ่งที่โชคดีที่สุด

สิ่งที่โชคดีที่สุดคือการที่ผู้ชายได้เป็นคนรักคนแรกของผู้หญิง ที่โชคดีกว่านั้นคือผู้หญิงได้เป็นคนรักคนสุดท้ายของผู้ชาย

ผู้ชายพร้อมที่จะเสียสละความรักเพื่อจะได้ปกครองโลก แต่ผู้หญิงพร้อมที่จะตัดใจจากโลกเพื่อที่จะได้อยู่กับคนที่มีค่าพอให้เสียสละ

มันปวดใจเมื่อได้เห็นคนที่คุณรักมีความสุขอยู่กับคนอื่น แต่มันจะเจ็บปวดกว่าที่ได้รู้ว่าเขาไม่มีความสุขเลยเมื่ออยู่กับคุณ

สบตาแล้วไม่หวั่นไหว..ไม่ได้แปลว่ารักน้อยลง *

แรกที่เราตกหลุมรักครายสักคน..หัวใจเหมือนจะเต้นออกมานอกร่างกาย ใครที่เคยมีความรัก ไม่ว่าเป็น "แอบรัก" หรือ "เรารักกัน" ก็คงจะเข้าใจ อาการหัวใจเต้นผิดปกติแบบนี้

แต่ก็รู้ใช่ไหมว่า เมื่อคบๆกันไปได้ระยะหนึ่ง ผ่านช่วงตกหลุมรักกันและกันไปแล้ว หัวใจ..ก็จะเริ่มกลับมาเต้นในจังหวะปกติอีกครั้ง ไม่ประหม่า ไม่เขิน ไม่หวั่นไหว

แล้วเมื่อเป็นอย่างนี้ หลายคนทีเดียวที่คิดว่า..ความรักกำลังลดน้อยลง ทั้งที่ความจริง รักก็ยังมีอยู่เท่าเดิมนั่นแหละ เพียงแต่พอผ่านเวลา คนสองคนได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น คุ้นเคยกันมากขึ้น ซึ่งความคุ้นเคยนี่เองที่ไปละลายความเคอะเขิน ความตื่นเต้นแปลกใหม่ให้หายไป..

ถึงจะสบตากันแล้วใจไม่เต้นแรง ก็ไม่ได้แปลว่า ความรัก จะไม่มีเหลืออยู่แล้ว.. ฉะนั้น เมื่อรักใคร อย่าให้ความสำคัญกับคำว่า รัก เพียงคำเดียว จนลืมที่มองเห็นคุนค่าของคำว่า ผูกพัน

เพราะเราคิดและเชื่อว่า..ช่วงเวลาแห่งการตกหลุมรักใครสักคนนั้น มันแสนสั้น การที่เราจะรักใครสักคนได้อย่างยาวนาน..มันต้องมีอะไรมากกว่ารัก

จึงไม่เป็นไรหรอก ถ้าวันนี้..คนที่เราคบด้วย เค้าไม่จูงมือเรา ไม่ทำสวีทต่อกันบ่อยๆ เหมือนก่อน..

เพราะเค้า แค่อยากอยู่เคียงข้าง..ในตอนที่เราร้องไห้ คอยถามว่าเหนื่อยไหม..ในช่วงที่เรียนหนักๆ และตอนเดินข้ามถนน..เค้าไม่ลืมที่จะดูรถให้เรา เพียงเท่านี้..หัวใจก็อุ่น

มื่อครั้งที่ฉันมีความรัก….

ความรักมันทำให้ฉันมีความสุข

ถึงแม้ความสุขนั้นอาจจะมีความทุกข์ปะปนอยู่บ้าง

แต่เมื่อฉันนึกถึงสิ่งที่ดีของกันและกัน

ความทุกข์มันก็จางลงไปอย่างง่ายดาย

ซวยจัง เซงเป็ดๆ >_<"


ไปกินก๋วยเตี๋ยวไก่กัน เซ็งเป็ด -_-"


ฮือ ขับรถเฉี่ยวอ่า


ขอบ่น อันดับแรก ก่อน รถที่จอด ข้างๆเปน กระบะ ท้ายยาวปรึ๊ดดส์ ละด้วยความที่

วันนี้ จำเปนต้องใช้ A6 ก้อคันหญ่บึ้ม ด้วยความชินรถเลก เลยหักเลี้ยวจอดอย่างไม่เผื่อช่อง ว่าง ให้ กะบะ หายจัย ให้ เฮียคนขับกะบะ เปิดปะตูมไม่ได้เลยว่างั้น .....แง่วว แต่ก่อนจะเข้าซองงามๆได้ ก็แอบขโมย สี แดง แปร๊ดๆ จาก ท้ายมุมซ้าย เฮียแกมาซะง้าน นน ของฟรียังงี้ มะอยากได้เลย


กลับถึงบ้าน ก็ไหว้ พระเลย ( เกี่ยวมั้ย -__-'' ) รู้สึกผิดจังที่ ขับ โง่ ๆ ( โทษว่า กะบะ ยาว รถใหญ่ไม่ชิน ไม่โทษปัญญาตัวเองเลยย ) ตายยย ละ จะบอกป๊า ว่า งัย ช่วยย เราคิดหน่อยดิ .... คัยมีข้ออ้างได้จัยญ มีรางวัล เลี้ยงตำนัวเรย ^^ หุหุ


ตอนเช้า เพื่อนเก่าแก่ ^^ ให้ไปช่วยเลือกแว่น ละ เจอ แว่นLevi lady รุ่นใหม่ ฝังเพชร (เก๊ ) ขาแว่นขาวปิ๊ง ฮิโซ ใหม่ล่ามาแรง มันน่าโดนมากๆอ่า สวยโคด ถ้าต่อรองดีๆ คงได้ซัก 4500แต่ ใช้เงินเปลืองเกินความจำเปนไปแหล่ ว ดูรุปละ ติฉิน ( นินทา ) มะชั่ย ให้คำแนะนำหน่อยนะ ว่าสวย คุ้มราคา น่าโดนมั้ย มั้ยย ^___^


ช่วงนี้ ชีวิต เริ่ มไม่ค่อยมีรัยจาบ่นเลยย งี้รึป่าวที่เรียกว่า ความสุขที่แท้จิง ( สงบสุข ) อืมมมม อาจจาใช่ อาจจาไม่ งัยก้อตาม ทำให้มะมีรัย จาอัพสเปซนั่นเอง ไว้ ชีวิต ถาโถมปะดังปะเด หัวใจ ค่อยมาเจอกันใหม่

วันพุธที่ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2551

รู้มั๊ย...




เคยคิดบ้างไหมว่า การที่เราได้รักใครสักคน มันเป็นความรู้สึกที่วิเศษมาก แล้วยิ่งเขาดีกะเรามากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งรู้สึกดีที่ได้รักเขา


มันก็ไม่ต่างไรจากตัวเราเลย ที่ได้เจอใครสักคนที่ไม่ได้เกิดมาพร้อมกัน แต่เราได้เรียนรู้ที่เราจะรักกัน ใช้เวลาดีๆให้กัน บางทีอาจจะเบื่อ รำคาญ


แต่เราก็ไม่เคยทะเลาะกันเลย... แต่ไม่จริงเสมอไปหรอก ช่วงแรกๆ เราก็มีปากเสียงกันบ้างเป็นธรรมดา ของคนเป็นแฟนกัน แต่เราก็อยู่ด้วยกันจนถึงวันนี้


แล้วก็ไม่คิดว่าเราสองคนจะมีนิสัยที่คล้ายกัน คือ บางเวลา อยากอยู่คนเดียว... มันก็ดีสำหรับทุกๆคู่ที่ต้องการมีเวลาเป็นส่วนตัวบ้าง


เราก็ดีใจที่เราและเขาให้เกียรตืซึ่งกันและกันตรงนี้ แต่บางทีเราก็แอบระแวงบ้างเป็นธรรมดา... ว่าจะนอกลู่นอกทางป่าว


ขอบคุณที่เราได้เจอกัน และได้รักกัน แต่ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร... แต่ขอให้วันนี้ และทุกๆวันเป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับเราสองคนก็พอแล้วละ


วันศุกร์ที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2551

ห า กั น จ น เ จ อ

. . . อ า จ บ า ง ที ใ น เ มื อ ง ก ว้ า ง ใ ห ญ่

ห ม อ ก แ ล ะ ค วั น ช่ ว ย กั น พ ร า ง ต า

มี ข อ บ รั้ ว ข อ บ กํ า แ พ ง ส ร้ า ง ม า

ตึ ก ร ะ ฟ้ า ค อ ย บั ง เ ร า อ ยู่

. . .

ไม่เคยคิดว่า ใครบางคนอยู่ใกล้เรามากๆ

ในช่วง ปี 2 ปี นี้

อุตส่าห์ หาเจอแล้ว

เธอ ใกล้ กว่า ที่คิด

มันคงไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ

ไม่อยากให้เธอผ่านมาแล้วผ่านพ้นไป

เพราะเรา หากันจนเจอ

:)

keep smile!

มี ค น บ อ ก ว่ า ...


ฟ้ า ดิ น ล ง โ ท ษ เ ข า ใ ห้ ห่ า ง ไ ก ล กั บ ค น รั ก

ฉั น ก ลั บ คิ ด ว่ า ...

ฟ้ า ดิ น กํ า ลั ง ส ง สั ย ค น คู่ นี้ ว่ า ...

* เ ข า รั ก กั น จ ริ ง ห รื อ เ ป ล่ า ต่ า ง ห า ก ...

เ ล ย ท ด ส อ บ

โ ด ย แ ย ก ค น นึ ง ไ ป ท า ง ...

... อี ก ค น ไ ป ท า ง

ค ง มี ใ ค ร บ า ง ค น มี พ ฤ ติ ก ร ร ม ไ ม่ น่ า ไ ว้ ว า ง ใ จ

ถ้ า เ ร า คิ ด ว่ า มั น เ ป็ น ก า ร ท ด ส อ บ

... ว่ า เ ร า เ ลื อ ก ถู ก ค น ห รื อ เ ป ล่ า

" ค ว า ม ห่ า ง ไ ก ล "

จ ะ เ ป็ น ตั ว วั ด ป ริ ม า ณ ค ว า ม ผู ก พั น ที่ เ ร า มี ต่ อ กั น

ถ้ า เ ร า ยั ง รู้ สึ ก เ ห มื อ น เ ดิ ม ...

แ ถ ม ยั ง เ พิ่ ม ค ว า ม ห่ ว ง ใ ย ...

ค ว า ม คิ ด ถึ ง ...

นั่ น คื อ เ ร า มี ค ว า ม รั ก ที่ แ ท้ จ ริ ง ใ ห้ เ ค้ า ...

เ ร า ส อ บ ผ่ า น *

แ ต่ ถ้ า เ ข า เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง ไ ป ...

แ ร ก ๆ ก็ ติ ด ต่ อ กั น ถี่ ห น่ อ ย ...

ห ลั ง ๆ เ ริ่ ม ห่ า ง ห า ย :'(

* เ ค้ า ส อ บ ต ก

ก็ ใ น เ มื่ อ ป ริ ม า ณ ค ว า ม ผู ก พั น ข อ ง เ ค้ า

... มั น มี ไ ม่ เ พี ย ง พ อ

เ ร า น่ า จ ะ ภู มิ ใ จ ใ น ตั ว เ อ ง

ที่ เ ร า ไ ด้ เ ลื่ อ น ชั้ น ขึ้ น ไ ป

แ ม้ มี ใ ค ร จ ะ ส อ บ ต ก

แ ต่ ถ้ า เ ค้ า อ ย า ก จ ะ ขึ้ น ม า อ ยู่ ข้ า ง เ ร า

เ ค้ า ต้ อ ง เ ร่ ง ใ ห้ ส อ บ ผ่ า น บ ท ท ด ส อ บ นี้ *

แ ล้ ว ก้ า ว ขึ้ น ม า อ ยู่ ข้ า ง เ ร า เ อ ง ...

แ ต่ ถ้ า เ ค้ า ยั ง ไ ม่ ผ่ า น ...

* ก็ ถื อ ว่ า เ ป็ น บุ ญ *


* ที่ ฟ้ า ดิ น ไ ด้ คั ด ค น โ ง่ ...


อ อ ก ไ ป จ า ก เ ร า แ ล้ ว *

วันจันทร์ที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2551

คิดไม่ออก



เราเคยสงสัยกันบ้างไหมว่า เรียนจบแล้วจะทำไรกันดี


เราคิดทบทวนตัวเองมาหลายครั้งแล้ว ยังไม่รู้เลยว่าต้องการอะไร เพราะที่จริงเราก็มีงานที่รับทำมาตั้งแต่เรียนอยู่ปี 2แล้ว


จนถึงวันนี้ก็ประมาณ 3 ปีได้แล้วที่ทำงานนั้นมา นั่นก็คือ สอนเปียโนเนี่ยแหละ


บางทีก็คิดเหมือนที่ พ่อแม่บอก เป็นครูสอนเปียโนมันจะพอกินหรอ.... เราก็ยังไม่แน่ใจเลย แต่เราก็ชอบที่จะได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ เพลงใหม่ๆในแต่ละวัน


แต่นี่เราเรียนบริหารมา มันไม่ได้เกี่ยวกันเลยอะ... แล้วอย่างนี้ควรทำไงดี....


บางทีสงสัยต้องใช้เวลาสักพัก เพื่อทบทวนตัวเอง ว่าต้องการอะไร...


เพราะมีเพื่อนคนนึงบอกว่า กว่าเขาจะได้งานถูกใจ เขาก็ลองมาแล้วหลายด้าน จนตอนนี้เขาได้งานที่เขารัก เขาไม่เบื่อเลย (เพิ่งเริ่มงานอะ)


อีกแปปเดียวเราก็จะจบแล้ว... ขอให้เราหาเจอสิ่งที่เราต้องการสักทีเถอะ

วันเสาร์ที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2551

"" LoVe ""


ฉันไม่เคยเสียจัยในสิ่งที่ตัวเทอเป็น

แต่ทุกครั้งที่ต้องเสียจัยก้อคงมีเพียงเรื่องเดียว....มันก้อเรื่องเดิมๆ

เคยคิดอยู่เสมอและอยากจะพูดออกไปว่าขอแค่เรื่องเดียวเท่านั้นทำให้กันได้มั้ย....

แต่ตอนนี้ก้อรู้แล้วว่าคำตอบมันคืออะรัย !!!


เธอมีดีที่ใด ตัวฉันถึงเลือกเธอ

คำถามนี้เจออยู่หลายคราว

แน่ใจดีหรือยัง เหตุผลนะมีหรือเปล่า

เราถึงมาคบกันอย่างนี้


ไม่ว่าใครถามมากมายเท่าไหร่

ให้เป็นร้อยๆถ้อยคำ

ฉันนั้นมีเพียงแค่คำ คำนี้ที่ตอบคำเดียว

ที่ฉันเฝ้าพูดออกไป

หนึ่งคำที่ฉันพอใจ

คำเดียวที่คอยใช้ ก็คือคำว่ารักเธอ

แค่ฉันรักเธอเพียงเท่านี้ แค่นี้


สิ่งที่เธอนั้นเป็น เธอรู้ไหมสำคัญ

เพราะฉันเข้าใจเสมอมา

สิ่งที่ตัวฉันมอง ก็ฉันมองตรงหัวใจ

จึงรู้ใจฉันควรให้เธอ


สิ่งที่เธอนั้นเป็น ขอให้มันเป็นไป

ฉันรักรักเธอจากหัวใจ


จริงหรือเปล่านะ !!!

หลายคนใช้เพลงพากลับไปอดีตที่มีความสุข เ
พลงเลยกลายเป็นสายใยพันใจไว้กับความทรงจำ
ที่หมดความเป็นจริงไปแล้ว
ถ้าความทรงจำนั้นเป็นกำลังใจให้ก้าวไปในปัจจุบันอย่างงดงามก็วิเศษ
แต่ถ้าเป็นความทรงจำที่ทำให้โหยหาไม่รู้จบ
เพลงนั้นก็เหมือนสายน้ำวนที่พัดพาเป็นเกลียวอดีต
ลึกลงๆจนปีนกลับขึ้นหาพลังของปัจจุบันได้ยากขึ้นเรื่อยๆ

เพื่อนที่ดีของคุณ

อย่าร้องไห้นะ และเราก็หวังที่จะได้รับเมล์กลับ

---- ความคิดสมัยอนุบาล

เพื่อนที่ดีคือ คนที่ให้สีเทียนสีแดงกับคุณ

เมื่อมีเหลือแต่สีเทียนสีดำทะมึน

ความคิดสมัย ป.1 เพื่อนที่ดี คือคนที่ไปห้องน้ำเป็นเพื่อนคุณ

แล้วก็จับมือคุณระหว่างเดินผ่านห้องโถงที่น่ากลัว

ความคิดสมัย ป.2 เพื่อนที่ดี

คือคนที่ทำให้คุณเข้าเรียนคลาสที่ไม่อยากเรียน (มั้ง)

ความคิดสมัย ม.3 เพื่อนที่ดี

คือคนที่เปนที่ปรึกษาปันหาหัวใจให้คุณ และอินกับคุณในทุกๆอารมณ์

ความคิดตอน ม.6 เพื่อนที่ดี

คือคนที่ช่วยคุณเลือกมหาวิทยาลัยที่จะเข้า

แล้วก็บอกกับคุณว่าคุณเข้าที่นั่นได้แน่

แถมยังช่วยคุยกับพ่อแม่ให้ยอมให้คุณไปเรียนมหาลัยนั้นอีกด้วย

ในงานจบการศึกษา เพื่อนที่ดีของคุณ คือคนที่ร้องไห้เงียบๆ

ในใจ แล้วก็แบ่งปันรอยยิ้มกว้างๆ ให้คุณ

และตอนนี้ เพื่อนที่ดี

ยังคงเป็นคนที่ให้สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับคุณ

จับมือของคุณเมื่อคุณกลัว

ช่วยคุณต่อสู้กับสิ่งที่พยายามเอาเปรียบคุณ

คิดถึงคุณตลอดเวลาที่คุณไม่อยู่ เตือนคุณในสิ่งที่คุณลืม

ช่วยคุณผ่านอดีตแต่ก็เข้าใจเมื่อคุณอยากอยู่กับอดีตอีกซักนิด

อยู่กับคุณเพื่อให้คุณมีความมั่นใจ หรือไปไกลๆ คุณซักพัก

เพื่อให้คุณได้มีเวลากับตัวเอง ช่วยคุณแก้ไขความผิดพลาด

ช่วยคุณจัดการกับความกดดันทั้งหลาย ยิ้มให้คุณเมื่อยามคุณเศร้า

ช่วยให้คุณเป็นคนที่ดีขึ้น และอย่างสำคัญที่สุด คือ รักคุณ

วันอังคารที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2551

ค่ายทอฝัน อ.สังขระบุรี





ทำไมอะ อย่างฉันจะไปค่ายไม่ได้หรอ .... -_-''


มีภาพมายืนยันสถานที่


ค่ายบ้านทอฝัน จ. กาญจนบุรี ติดชายแดนพม่า


ลำบากมากแต่ สนุกดี ชีวิตนึง ถ้าคุณได้ไปลองช่วยเหลือคนที่เค้าด้อยกว่ามากๆ ( เฉพาะทางวัตถุ แต่จิตใจเค้าดีกว่า สังคมในเมือง เย๊ออ ) แล้วมันรู้สึกดีนะ อย่างน้อยเวลาที่ทำอะไรแล้วท้อใจ รุ้สึก ลืมจุดหมายในชีวิตไปชั่วครู่ ก็นึกถึงช่วงเวลาที่ช่วยเหลือน้องๆ ที่บ้านทอฝันแล้ว มันก้อ มีกำลัง จั ยสู้ ต่อๆๆไป ก็จะช่วยเท่าที่โอกาสมี และแรงกาย ( หมู ๆ) ไปไหวนะคะ


^^ วันอาทิต เช้า ก้ออกเดินทางกลับ ระหว่างทางแวะ สะพานมอญ บางส่วนของชาวค่ายก้อ นั่งเรือ ข้ามฝากไป น้ำตกไทรโยคน้อย กัน
ส่วน เรา งดนั่งเรือ มุ่งตงไป น้ำตกไทรโยคใหญ่ กินส้มตำ รสเด็ด มักๆ เดินไป 300 เมตร เล่นน้ำตก พอเป็นพิธี ให้คุ้มค่า รถ เกือบ พัน กิโลหน่อย ( ไปกลับ )
ไม่น่าเชื่อว่า มี หาดทรายริม น้ำตกด้วย สวย ใส ไนส์ จิงๆ > _ < "


ชักติดจัย คราวหน้ามี ค่ายรัย ถ้าเวลาว่างๆ เหมาะ ๆ ก้อไปแน่..... โปรดหา ข้อมูล ที่ พักอาศัยและ สภาพอากาศให้ดี เพราะค่ายนี้ 7 องศา กลางป่า และ ตากน้ำค้าง นอนบนรถ ( แม้จะใส่เสื้อหก ชั้น เกง สองชั้น ) อาจทำให้คุณเข้ารพ ได้ -_-''



ป้าครับ

เด็กหนุ่มคนหนึ่ง กำลังจะเรียนจบป.โท ผลงานของเค้าได้รับการขนานนามว่าเป็น เพชรแท้แห่งวงการวิศวกรรม เค้าเดินทางกลับจากการประชุมนานาชาติ ผู้คนแห่มาต้อนรับเค้า ด้านความรัก เค้าได้พบรักกับหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่ง ที่คอยดูแลและให้กำลังใจเค้าในยามที่เค้าท้อแท้เสมอ ในยามทุกข์เธอมีรอยยิ้มและกำลังใจให้เค้า ในยามสุขเธอก้อคอยหัวเราะอยู่ข้างๆ... เค้าทั้งสองแต่งงานกันและมีลูกอีกสิบกว่าคน เค้าทั้งคู่ครองรักกันอย่างมีความสุข..... ซึ่ง...จะเห็นว่า มีเพียงนิยายเท่านั้นที่จะเป็นแบบนี้ได้
ช่วงนี้เป็นช่วงพีคของการเรียนจริงๆ เพราะเป็นช่วงที่คนอื่นเค้าส่งผลงานของตัวเองไป conference ที่นู้นที่นี่กัน ซึ่ง.... ถ้ามองทีสิดเป็นเหมือนลูกของเรา ลูกเพื่อนผมก็ประมาณว่าเอ็นทรานเข้ามหาลัยกันจะหมดทุกคนอยู่แล้ว แต่ลูกผมนี่...เพิ่งคลอด ตัวนี่ยังแดงๆอยู่เลย ไม่รู้คลอดออกมาก่อนกำหนดป่าว ??? ผมก้อไม่ค่อยจะมี ซึ่งหนทางยังอีกยาวววว ไกลจริงๆ (งานนี้เหนื่อยหนักแน่ๆกรู) ซึ่งทำให้เกิดอาการท้อแท้ขึ้นมาอยู่เป็นประจำ และทุกครั้งที่ท้อแท้ หลายคนอาจนึกถึงสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจต่างๆ แต่สำหรับผม ถ้าเป็นเรื่องเรียนโท ผมจะนึกถึงป้าคนนึง ขายข้าวแกงอยู่หน้าปากซอยบ้านผมเอง อาหารจานเด็ดของแกคือ ผัดเผ็ดปลาดุกกรอบ แต่ความพิเศษของป้าคนนี้ไม่ได้อยู่ที่ฝีไม้ลายมือในการปรุงอาหารเท่านั้น สิ่งที่ทำให้ผมถึงกับต้องผงะ คือทรัพย์สินเงินทองของป้าแกนี่มิใช่เล่นๆจริงๆ ประตูบ้านเป็นอัลลอยด์อย่างดี สร้อยคอทองคำท่วมตัวไปหมด โจรท่านใดที่กำลังจะไปปล้นธนาคารนี่แนะนำให้เปลี่ยนมาลักพาตัวป้าคนนี้แทนจะดีกว่านะคับ..(ล้อเล่นนะ...อย่าไปทำไรป้าเค้านะคับ) ความรวยของป้าคนนี้เคยทำผมสับสนอยู่พักนึงว่า เอ๊ะ!! กรูมาเรียนต่อโททำไมเนี่ย ?? มีอยู่ช่วงนึงที่ป้าเค้าปิดร้านไป ผมก็งงว่าแกไปไหน พอป้ากลับมา แกบอกไปเยี่ยมลูกที่เยอรมันมา (เอ่อ... ป้ามีลูกสาวมั๊ยคับเนี่ย ?... หึ หึ ) แต่ยังไง ชีวิตก็ต้องสู้ต่อไปคับ... หวังว่าบทความนี้จะทำให้คนที่ได้มาอ่าน อ่านแล้วรู้สึกไม่เครียดและมีกำลังใจในการดำเนินชีวิตต่อไปนะคับ...

เอาวิธีถนอมมือมาฝากค่ะ

มือเป็นส่วนสำคัญของร่างกายเราต้องดูแลมือเช่นเดียวกับดูแลผิวหน้านะค่ะทรีทเมนท์มือ
- บำรุงมือให้นุ่มตอนล้างจาน เติมออยล์ลงในน้ำล้างจานเพราะออยล์ช่วยเก็บความชุ่มชื้นในตอนที่ล้างจาน
- ขัดผิวที่หยาบ เกลือทะเลผสมน้ำมะนาว ใช้แปรงสีฟันเก่าๆช่วยในการขัด(ทำอาทิย์ละ 2 ครั้ง)เพื่อให้ผิวเนียนสวยสีผิวสม่ำเสมอ
- อุ่นนมสด (เอาพออุ่นนะค่ะ) จุ่มมือลงไป 5 นาที เพื่อบำรุงผิว แถมยังบำรุงเล็บที่อ่อนแออีกด้วย