ป้าคับ - เรื่องเล่าของเพื่อนผมอยากระบายนิดนึงครับ

เด็กหนุ่มคนหนึ่ง กำลังจะเรียนจบป.โท ผลงานของเค้าได้รับการขนานนามว่าเป็น เพชรแท้แห่งวงการวิศวกรรม เค้าเดินทางกลับจากการประชุมนานาชาติ ผู้คนแห่มาต้อนรับเค้า ด้านความรัก เค้าได้พบรักกับหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่ง ที่คอยดูแลและให้กำลังใจเค้าในยามที่เค้าท้อแท้เสมอ ในยามทุกข์เธอมีรอยยิ้มและกำลังใจให้เค้า ในยามสุขเธอก้อคอยหัวเราะอยู่ข้างๆ... เค้าทั้งสองแต่งงานกันและมีลูกอีกสิบกว่าคน เค้าทั้งคู่ครองรักกันอย่างมีความสุข..... ซึ่ง...จะเห็นว่า มีเพียงนิยายเท่านั้นที่จะเป็นแบบนี้ได้ ช่วงนี้เป็นช่วงพีคของการเรียนจริงๆ เพราะเป็นช่วงที่คนอื่นเค้าส่งผลงานของตัวเองไป conference ที่นู้นที่นี่กัน ซึ่ง.... ถ้ามองทีสิดเป็นเหมือนลูกของเรา ลูกเพื่อนผมก็ประมาณว่าเอ็นทรานเข้ามหาลัยกันจะหมดทุกคนอยู่แล้ว แต่ลูกผมนี่...เพิ่งคลอด ตัวนี่ยังแดงๆอยู่เลย ไม่รู้คลอดออกมาก่อนกำหนดป่าว ??? ผมก้อไม่ค่อยจะมี ซึ่งหนทางยังอีกยาวววว ไกลจริงๆ (งานนี้เหนื่อยหนักแน่ๆกรู) ซึ่งทำให้เกิดอาการท้อแท้ขึ้นมาอยู่เป็นประจำ และทุกครั้งที่ท้อแท้ หลายคนอาจนึกถึงสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจต่างๆ แต่สำหรับผม ถ้าเป็นเรื่องเรียนโท ผมจะนึกถึงป้าคนนึง ขายข้าวแกงอยู่หน้าปากซอยบ้านผมเอง อาหารจานเด็ดของแกคือ ผัดเผ็ดปลาดุกกรอบ แต่ความพิเศษของป้าคนนี้ไม่ได้อยู่ที่ฝีไม้ลายมือในการปรุงอาหารเท่านั้น สิ่งที่ทำให้ผมถึงกับต้องผงะ คือทรัพย์สินเงินทองของป้าแกนี่มิใช่เล่นๆจริงๆ ประตูบ้านเป็นอัลลอยด์อย่างดี สร้อยคอทองคำท่วมตัวไปหมด โจรท่านใดที่กำลังจะไปปล้นธนาคารนี่แนะนำให้เปลี่ยนมาลักพาตัวป้าคนนี้แทนจะดีกว่านะคับ..(ล้อเล่นนะ...อย่าไปทำไรป้าเค้านะคับ) ความรวยของป้าคนนี้เคยทำผมสับสนอยู่พักนึงว่า เอ๊ะ!! กรูมาเรียนต่อโททำไมเนี่ย ?? มีอยู่ช่วงนึงที่ป้าเค้าปิดร้านไป ผมก็งงว่าแกไปไหน พอป้ากลับมา แกบอกไปเยี่ยมลูกที่เยอรมันมา (เอ่อ... ป้ามีลูกสาวมั๊ยคับเนี่ย ?... หึ หึ ) แต่ยังไง ชีวิตก็ต้องสู้ต่อไปคับ... หวังว่าบทความนี้จะทำให้คนที่ได้มาอ่าน อ่านแล้วรู้สึกไม่เครียดและมีกำลังใจในการดำเนินชีวิตต่อไปนะคับ...