
วันศุกร์ที่ 5 กันยายน พ.ศ. 2551
อนาคตของฉัน

เฮ้อ...
ใครช่วยบอกชาวเยอรมันคนที่ทำทีสิดเรื่องเดียวกับผม ให้ช่วยเปลี่ยนหัวข้อหน่อยเห๊อะ กรูอยากจบแล้วเจงๆ กรูทำอยู่ดีดี มาทำเรื่องเดียวกัน เยี่ยมจิงๆ เฮ้อ... ความจริง สภาพแบบนี้ ควรจะมีจิตใจที่แข็งแรงหน่อยไว้รับมือกับสถาณการณ์ที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แต่สภาพจิตใจกรู... นิยามของคำว่า "แย่" เลยจิงๆ ปกติจะยังมีคนคอยปลอบใจ คอยเป็นห่วง แต่ตอนนี้เค้าก็ say good bye ไปซะล่ะ เฮ้อ... เศร้าจิงๆ
ต่อหน้า : โชคดีนะ แต่ในใจ : อย่าไปเลยกลับมาเห๊อะ ๆๆๆๆๆ
ต่อหน้า : ระวังตัวเองดีดีนะ แต่ในใจ : อย่าไปเลย เปนห่วงโว๊ยยยย
ต่อหน้า : เอ่อ.. เด๋วพี่รีบไปเรียนก่อนนะ แต่ในใจ : อยากอยู่ด้วยโว๊ยย ผมรักคู๊ณณณณ
ต่อหน้า : โชคดี บายๆ แต่ในใจ : ฮือ ฮือๆๆ (ขี้มุกโป่งๆๆๆๆ)
เฮ้อ... วนเวียนในหัวแค่นี้ นอนก้อไม่ค่อยหลับ แถมเพื่อนฝูงที่ให้บ่นก้อดันมีงานมีการทำ เหลือเพียงแต่บิ๊กตุ๊ดเท่านั้นที่ยังคงวนเวียนในชีวิต เฮ้อ...ใครช่วยเอาพายุมาพัดกรูไปนอกโลกที เบื่อเจงๆ เบื่อไปเบื่อมา เช้าอีก!!! ต้องรีบไปเรียน เยี่ยมจริงๆ
ป้าคับ - เรื่องเล่าของเพื่อนผมอยากระบายนิดนึงครับ
วันเสาร์ที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2551
สิ่งที่โชคดีที่สุด
สิ่งที่โชคดีที่สุดคือการที่ผู้ชายได้เป็นคนรักคนแรกของผู้หญิง ที่โชคดีกว่านั้นคือผู้หญิงได้เป็นคนรักคนสุดท้ายของผู้ชาย
ผู้ชายพร้อมที่จะเสียสละความรักเพื่อจะได้ปกครองโลก แต่ผู้หญิงพร้อมที่จะตัดใจจากโลกเพื่อที่จะได้อยู่กับคนที่มีค่าพอให้เสียสละ
มันปวดใจเมื่อได้เห็นคนที่คุณรักมีความสุขอยู่กับคนอื่น แต่มันจะเจ็บปวดกว่าที่ได้รู้ว่าเขาไม่มีความสุขเลยเมื่ออยู่กับคุณ
สบตาแล้วไม่หวั่นไหว..ไม่ได้แปลว่ารักน้อยลง *
แรกที่เราตกหลุมรักครายสักคน..หัวใจเหมือนจะเต้นออกมานอกร่างกาย ใครที่เคยมีความรัก ไม่ว่าเป็น "แอบรัก" หรือ "เรารักกัน" ก็คงจะเข้าใจ อาการหัวใจเต้นผิดปกติแบบนี้
แต่ก็รู้ใช่ไหมว่า เมื่อคบๆกันไปได้ระยะหนึ่ง ผ่านช่วงตกหลุมรักกันและกันไปแล้ว หัวใจ..ก็จะเริ่มกลับมาเต้นในจังหวะปกติอีกครั้ง ไม่ประหม่า ไม่เขิน ไม่หวั่นไหว
แล้วเมื่อเป็นอย่างนี้ หลายคนทีเดียวที่คิดว่า..ความรักกำลังลดน้อยลง ทั้งที่ความจริง รักก็ยังมีอยู่เท่าเดิมนั่นแหละ เพียงแต่พอผ่านเวลา คนสองคนได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น คุ้นเคยกันมากขึ้น ซึ่งความคุ้นเคยนี่เองที่ไปละลายความเคอะเขิน ความตื่นเต้นแปลกใหม่ให้หายไป..
ถึงจะสบตากันแล้วใจไม่เต้นแรง ก็ไม่ได้แปลว่า ความรัก จะไม่มีเหลืออยู่แล้ว.. ฉะนั้น เมื่อรักใคร อย่าให้ความสำคัญกับคำว่า รัก เพียงคำเดียว จนลืมที่มองเห็นคุนค่าของคำว่า ผูกพัน
เพราะเราคิดและเชื่อว่า..ช่วงเวลาแห่งการตกหลุมรักใครสักคนนั้น มันแสนสั้น การที่เราจะรักใครสักคนได้อย่างยาวนาน..มันต้องมีอะไรมากกว่ารัก
จึงไม่เป็นไรหรอก ถ้าวันนี้..คนที่เราคบด้วย เค้าไม่จูงมือเรา ไม่ทำสวีทต่อกันบ่อยๆ เหมือนก่อน..
เพราะเค้า แค่อยากอยู่เคียงข้าง..ในตอนที่เราร้องไห้ คอยถามว่าเหนื่อยไหม..ในช่วงที่เรียนหนักๆ และตอนเดินข้ามถนน..เค้าไม่ลืมที่จะดูรถให้เรา เพียงเท่านี้..หัวใจก็อุ่น
มื่อครั้งที่ฉันมีความรัก….
ความรักมันทำให้ฉันมีความสุข
ถึงแม้ความสุขนั้นอาจจะมีความทุกข์ปะปนอยู่บ้าง
แต่เมื่อฉันนึกถึงสิ่งที่ดีของกันและกัน
ความทุกข์มันก็จางลงไปอย่างง่ายดาย
ซวยจัง เซงเป็ดๆ >_<"

วันพุธที่ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2551
รู้มั๊ย...

วันศุกร์ที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2551
ห า กั น จ น เ จ อ
. . . อ า จ บ า ง ที ใ น เ มื อ ง ก ว้ า ง ใ ห ญ่
ห ม อ ก แ ล ะ ค วั น ช่ ว ย กั น พ ร า ง ต า
มี ข อ บ รั้ ว ข อ บ กํ า แ พ ง ส ร้ า ง ม า
ตึ ก ร ะ ฟ้ า ค อ ย บั ง เ ร า อ ยู่
. . .
ไม่เคยคิดว่า ใครบางคนอยู่ใกล้เรามากๆ
ในช่วง ปี 2 ปี นี้
อุตส่าห์ หาเจอแล้ว
เธอ ใกล้ กว่า ที่คิด
มันคงไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ
ไม่อยากให้เธอผ่านมาแล้วผ่านพ้นไป
เพราะเรา หากันจนเจอ
:)
keep smile!