อนาคตของฉัน

หลังจากเกิดอารมณ์เซ็งเรื่องทีสิดอยู่นาน เพราะอยู่ดีดีก็มีชาวเยอรมันมาทำเรื่องเดียวกัน กระผมก็เลยค้นคว้าหาข้อมูลเพื่อมาทำต่อ และก็ได้พบว่านอกจากชาวเยอรมันแล้ว ก้อยังมี... ชาวจีน ยุโรปตอนกลาง เกาหลี และก้อแขกนานาชนิดที่สนใจเรื่องนี้อยู่เช่นกัน เยี่ยมจิงๆ (เซ็งหนักเลยกรู สนใจไรกันนักหนาเนี่ย ??)

เนื่องจากทีสิดของกระผมเกี่ยวกับประสิทธิภาพของ Network ภายใต้การโจมตีของผู้ก่อการร้าย ฟังดูตอนแรกเหมือนจะเท่ ให้อารมณ์เหมือนกูเป็นยอดมนุษย์ซุปเปอร์แมน (บ๊วยเค็ม) ที่กำลังช่วยโลกใบนี้อยู่ แต่เอาเข้าจริงแล้ว วันๆนึงหมดไปกับการคิดค้นหาวิธีแสบๆ ไว้โจมตี Wireless Network ของชาวบ้านเค้า เฮ้อ... บริษัทที่เค้าจะรับกูเข้าไปทำงานก้อคงไม่พ้น พวกบริษัทในเครือของกลุ่มตาลีบัน เฮ้อ... บิ่นลาเดน บินล๊าเด๊น บินลาเด่น (บ้าไปแล้วกรู)

เฮ้อ...

ใครช่วยบอกชาวเยอรมันคนที่ทำทีสิดเรื่องเดียวกับผม ให้ช่วยเปลี่ยนหัวข้อหน่อยเห๊อะ กรูอยากจบแล้วเจงๆ กรูทำอยู่ดีดี มาทำเรื่องเดียวกัน เยี่ยมจิงๆ เฮ้อ... ความจริง สภาพแบบนี้ ควรจะมีจิตใจที่แข็งแรงหน่อยไว้รับมือกับสถาณการณ์ที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แต่สภาพจิตใจกรู... นิยามของคำว่า "แย่" เลยจิงๆ ปกติจะยังมีคนคอยปลอบใจ คอยเป็นห่วง แต่ตอนนี้เค้าก็ say good bye ไปซะล่ะ เฮ้อ... เศร้าจิงๆ

ต่อหน้า : โชคดีนะ แต่ในใจ : อย่าไปเลยกลับมาเห๊อะ ๆๆๆๆๆ

ต่อหน้า : ระวังตัวเองดีดีนะ แต่ในใจ : อย่าไปเลย เปนห่วงโว๊ยยยย

ต่อหน้า : เอ่อ.. เด๋วพี่รีบไปเรียนก่อนนะ แต่ในใจ : อยากอยู่ด้วยโว๊ยย ผมรักคู๊ณณณณ

ต่อหน้า : โชคดี บายๆ แต่ในใจ : ฮือ ฮือๆๆ (ขี้มุกโป่งๆๆๆๆ)

เฮ้อ... วนเวียนในหัวแค่นี้ นอนก้อไม่ค่อยหลับ แถมเพื่อนฝูงที่ให้บ่นก้อดันมีงานมีการทำ เหลือเพียงแต่บิ๊กตุ๊ดเท่านั้นที่ยังคงวนเวียนในชีวิต เฮ้อ...ใครช่วยเอาพายุมาพัดกรูไปนอกโลกที เบื่อเจงๆ เบื่อไปเบื่อมา เช้าอีก!!! ต้องรีบไปเรียน เยี่ยมจริงๆ

ป้าคับ - เรื่องเล่าของเพื่อนผมอยากระบายนิดนึงครับ

เด็กหนุ่มคนหนึ่ง กำลังจะเรียนจบป.โท ผลงานของเค้าได้รับการขนานนามว่าเป็น เพชรแท้แห่งวงการวิศวกรรม เค้าเดินทางกลับจากการประชุมนานาชาติ ผู้คนแห่มาต้อนรับเค้า ด้านความรัก เค้าได้พบรักกับหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่ง ที่คอยดูแลและให้กำลังใจเค้าในยามที่เค้าท้อแท้เสมอ ในยามทุกข์เธอมีรอยยิ้มและกำลังใจให้เค้า ในยามสุขเธอก้อคอยหัวเราะอยู่ข้างๆ... เค้าทั้งสองแต่งงานกันและมีลูกอีกสิบกว่าคน เค้าทั้งคู่ครองรักกันอย่างมีความสุข..... ซึ่ง...จะเห็นว่า มีเพียงนิยายเท่านั้นที่จะเป็นแบบนี้ได้ ช่วงนี้เป็นช่วงพีคของการเรียนจริงๆ เพราะเป็นช่วงที่คนอื่นเค้าส่งผลงานของตัวเองไป conference ที่นู้นที่นี่กัน ซึ่ง.... ถ้ามองทีสิดเป็นเหมือนลูกของเรา ลูกเพื่อนผมก็ประมาณว่าเอ็นทรานเข้ามหาลัยกันจะหมดทุกคนอยู่แล้ว แต่ลูกผมนี่...เพิ่งคลอด ตัวนี่ยังแดงๆอยู่เลย ไม่รู้คลอดออกมาก่อนกำหนดป่าว ??? ผมก้อไม่ค่อยจะมี ซึ่งหนทางยังอีกยาวววว ไกลจริงๆ (งานนี้เหนื่อยหนักแน่ๆกรู) ซึ่งทำให้เกิดอาการท้อแท้ขึ้นมาอยู่เป็นประจำ และทุกครั้งที่ท้อแท้ หลายคนอาจนึกถึงสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจต่างๆ แต่สำหรับผม ถ้าเป็นเรื่องเรียนโท ผมจะนึกถึงป้าคนนึง ขายข้าวแกงอยู่หน้าปากซอยบ้านผมเอง อาหารจานเด็ดของแกคือ ผัดเผ็ดปลาดุกกรอบ แต่ความพิเศษของป้าคนนี้ไม่ได้อยู่ที่ฝีไม้ลายมือในการปรุงอาหารเท่านั้น สิ่งที่ทำให้ผมถึงกับต้องผงะ คือทรัพย์สินเงินทองของป้าแกนี่มิใช่เล่นๆจริงๆ ประตูบ้านเป็นอัลลอยด์อย่างดี สร้อยคอทองคำท่วมตัวไปหมด โจรท่านใดที่กำลังจะไปปล้นธนาคารนี่แนะนำให้เปลี่ยนมาลักพาตัวป้าคนนี้แทนจะดีกว่านะคับ..(ล้อเล่นนะ...อย่าไปทำไรป้าเค้านะคับ) ความรวยของป้าคนนี้เคยทำผมสับสนอยู่พักนึงว่า เอ๊ะ!! กรูมาเรียนต่อโททำไมเนี่ย ?? มีอยู่ช่วงนึงที่ป้าเค้าปิดร้านไป ผมก็งงว่าแกไปไหน พอป้ากลับมา แกบอกไปเยี่ยมลูกที่เยอรมันมา (เอ่อ... ป้ามีลูกสาวมั๊ยคับเนี่ย ?... หึ หึ ) แต่ยังไง ชีวิตก็ต้องสู้ต่อไปคับ... หวังว่าบทความนี้จะทำให้คนที่ได้มาอ่าน อ่านแล้วรู้สึกไม่เครียดและมีกำลังใจในการดำเนินชีวิตต่อไปนะคับ...